Zoeken in deze blog

vrijdag 27 juli 2012

Worden de zorgen van destijds steeds actueler?


Waren de zorgen van destijds onterecht? Zijn ze steeds actueler?
Datum: 9 december 2009 
Aan: Tweede Kamerlid
Onderwerp: Zorgen om de zorg

Geachte mevrouw,

Als zorgverlener voorzie  ik een aantal knelpunten in onze zorg. 
De randvoorwaarde voor gelijke kansen voor een ieder lijkt mij een goede gezondheidszorg en goed onderwijs voor alle burgers. Daarnaast vind ik dat mensen hun leven zoveel mogelijk in eigen hand moeten nemen en gestimuleerd moeten worden om er zelf wat van te maken. 
De marktwerking brengt een aantal gewetens vragen met zich mee. En het verleggen van teveel beslisbevoegdheden naar leken buiten de werkvloer zoals zorgverzekeraars en managers zonder medische achtergrond brengt de kwaliteit van onze zorg regelrecht in de gevarenzone. Voorkomen is beter dan genezen, zeker in ons vak. En voorkomen kun je alleen bereiken met mensen aan het roer, die zaken deskundig zijn.

Gewetensvragen bij marktwerking:
- Het kan niet de bedoeling zijn om iemand zorg te verkopen die die niet echt nodig heeft (een bedrijf verkoopt het liefst iedereen 2 stofzuigers extra, is namelijk goed voor het bedrijf).
- Zijn goede uitvindingen en ideeen van zorgverleners nu bedrijfsgeheim en moeten we nu allemaal zelf het wiel gaan uitvinden? Kunnen we niet beter met zijn allen samen steeds beter worden (zonder overigens ziek te zijn)?

Ondanks dat we op dit moment internationaal volgens buitenlandse rapporten een gezondheidszorg met de beste prijs-kwaliteit verhouding hebben, geeft Minister Klink nu onnodig de regie aan de zorgverzekeraars. Met het gevaar dat je onze goede en toegankelijke zorg ook kan verliezen (zie VS). Het betekent tot nu toe al:
- Verschuiving van gelden naar meer activiteiten buiten de werkvloer/ zorg. Ik zie veel reclame, veel adviseurs en zorgverzekeraars, die bij elk akkefietje piepen dat de premies omhoog moeten. Daarnaast verandert het financieringssysteem van de ziekenhuizen naar vernomen binnenkort voor de 3e keer  in 8 jaar (lumpsum, DBC, DOT, en superDOT?) dat betekent steeds opnieuw inwerken van ziekenhuisorganisatie/medewerkers. En om de effecten van de verschillende bekostigingssystemen met elkaar te kunnen vergelijken al jaren een dubbele administratie bijhouden. Tijd, energie en geld dat nuttiger besteed kan worden.
- Verschuiving van de financiele risico's van de verzekeraars naar de zorgaanbieders (Vaste DBC prijzen tbv onderhandeling voor verzekeraars, voorraadrisico bij apothekers bij preferentiebeleid).
- Zorgverleners worden op straffe van boetes danwel vergoedingsonthoudingen (ten koste van de patient) gestuurd een beleid te voeren waar ze niet (echt) achter staan, maar wel medisch verantwoordelijk voor blijven (?). Effect preferentiebeleid bij huisartsen op de werklast in het ziekenhuis en omzettingen van medicatie bij de patienten als gevolg.
- Er wordt vrijwel alleen op bezuinigings targets gestuurd en bijvoorkeur volgens de kaasschaaf methode. Terwijl  medisch verantwoord strategieen om de kosten van de toegenomen mogelijkheden binnen de zorg en de vergrijzing in te perken mij beter lijkt voor de langere termijn.
- Een goed financieel ziekenhuisbeleid voeren is niet goed mogelijk als  je in september 2009 nog niet weet wat je daadwerkelijk krijgt van de verzekeraar voor in januari 2009 geleverde zorg.
- Naast de logische prestatieindicatoren lijst van de inspectie, komen steeds meer verzekeraars op het laatste moment met niet te voorspellen indicatoren, die  binnen twee weken bij hen aangeleverd moeten worden (statussen lichten en turven maar): Strafwerk? In elk geval geen goede besteding van energie en tijd.
- Het zal straks toch niet zo zijn dat de zorgverzekeraar een gebroken beenbehandeling niet meer vergoed (omdat sporten ' gevaarlijk'  is) en de ziektes tgv van adipositas ook niet meer (had je maar meer moeten sporten).
- Ook vraag ik mij af of de mensen in de politiek en komend vanuit de verzekeraars hoek niet te veel invloed hebben op het overheidsbeleid.
- enzovoort.