donderdag 7 oktober 2010
Laat U niet misleiden door de inkomensdiscussie. Dit is waar het echt om gaat.
Mijn complimenten aan Margreet Forgeloo voor haar artikel 'De witte jas in het zorgpakket' (De Groene Amsterdammer, 22 juli). Mijn grootste vrees als arts is de onmogelijke situatie om 'medische verantwoordelijkheid te houden met nog minder en dus onvoldoende professionele autonomie'.
Als arts besef ik goed dat mijn beslissingen en handelen van grote invloed kunnen zijn op het leven van mensen, die aan mij zijn toevertrouwd. Naar eer en geweten oefen ik mijn vak uit. Natuurlijk zijn ook artsen niet feilloos. Met optimale werkomstandigheden is de kans op een fout wel te verkleinen. Het is dus voor ons van levensbelang om de grip op je werkomstandigheden niet te verliezen en besluiten te kunnen nemen waar je volledig achter staat. Als dit namelijk niet meer zo is en het gaat fout, dan is het niet te verkopen, niet aan de patiënt, en ook niet aan jezelf.
In de achterliggende jaren heb ik ondervonden dat wie het ziekenhuisbudget beheert (de raad van bestuur en de managers) feitelijk al zeer veel macht heeft, immers ook als dokter kun je zonder budget niets ondernemen. De verzekeraars hebben nu te veel macht omdat zij bepalen hoeveel er aan wat mag worden uitgegeven. Te veel macht, omdat ze zelf de medische verantwoordelijkheid niet kunnen/hoeven dragen, maar wel het ziekenhuisbudget bepalen.
Als de wijzigingen in de WMG doorgevoerd worden, heb je als dokter geen onderhandelingspositie meer in je eigen bedrijf. Anderen beslissen daardoor over je werkomstandigheden, materialen, tijdsindeling en ondersteunende krachten.
Kortom, voor een arts zijn Margreet Fogteloo's artikelen een lichtpunt in deze duisternis.
LEWI VOGELPOEL, Ingezonden brief, inmiddels geplaatst.
